Ξεκινώντας θα ισχυριστώ πως ο κύριος Βαλβέρδε δεν μπορεί να οδηγήσει την αγαπημένη ομάδα όλης της Ελλάδας στο σωστό δρόμο, στο δρόμο των μεγάλων επιτυχιών και των καλών συνεχόμενων αποτελεσμάτων. Πολλοί βγήκαν την Τετάρτη και την Πέμπτη στα ραδιόφωνα να αποθεώσουν τον μεγάλο για αυτούς προπονητή, ο οποίος μετά από τρία χρόνια (συνολικά) στον πάγκο των ερυθρολεύκων, κατάφερε να κάνει ένα διπλό το οποίο μέχρι στιγμής δεν οδηγεί και πουθενά, καθώς μην ξεχνάτε πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται συνδυασμό αποτελεσμάτων για να περάσει στην επόμενη φάση του Champions League. Άρα, μετά από τόσα εκτός έδρας παιχνίδια, η νίκη αυτή δεν είναι και για να χαρακτηρίσεις κάποιον μεγάλο προπονητή ούτε βέβαια και αποτυχημένο.
Αποτυχημένος όμως, μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που έχει παιδικές εμμονές αναφορικά με το ρόστερ που διαχειρίζεται καθώς και με τα αποτελέσματα τα οποία φέρνει. Για μένα λοιπόν, ο Ισπανός δεν είναι ικανός για να κοουτσάρει αυτήν την μεγάλη ομάδα της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, καθώς στο ταμείο του συγκεκριμένου προπονητή πιο πολλά είναι τα μείον παρά τα συν. Σε τουλάχιστον 6 εκτός έδρας αγώνες που έχει δώσει από την πρώτη του θητεία, μετρά μόλις μία νίκη και
5 ήττες, κάτι που νομίζω πως ξεκαθαρίζει το τοπίο σχετικά με τις προσωπικές του επιδόσεις σε εκτός έδρας αναμετρήσεις. Σκεφτείτε επίσης πόσα ματς έπρεπε να κερδίσει η ομάδα του Πειραιά και χάρη στις επιλογές του, οι ερυθρόλευκοι έφυγαν ηττημένοι από πολλές εύκολες και δύσκολες έδρες της Ευρώπης. Η νίκη της Τετάρτης, λοιπόν, στη Μασσαλία είναι μεγάλη, είναι σημαντική ωστόσο δεν είναι δα και κάτι που πρέπει να κάνει Θεό τον Ισπανό.
Θεός θα ήταν αν κατάφερνε να δημιουργήσει ένα δυνατό σύνολο το οποίο θα μπορεί να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει, ασχέτως αν του πάει καλά ένα ματς ή όχι. Στο κάτω κάτω, έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες, παίρνουν αυτό που θέλουν ή τουλάχιστον το προσπαθούν όπου και αν βρεθούν. Όχι επειδή έχεις τραυματισμούς και κόπωση από τα συνεχή παιχνίδια, πας στην Τρίπολη και αφήνεις τον Αστέρα Τρίπολης να αισθάνεται κάτι πολύ ανώτερο από ότι είναι, δηλαδή μία μικρομεσαία ομάδα που πλέον έχει τσαγανό λόγω Σάκη Τσιώλη. Ούτε αφήνεις τον ΟΦΗ και τον Μάντζιο να παίρνει έστω και έναν βαθμό σε ένα παιχνίδι που έπρεπε να είχες τελειώσει από το πρώτο ημίχρονο. Για να μην μπω στο φάκελο που καίει πιο πολύ και φυσικά ονομάζεται "ντέρμπι".
Πείτε μου λοιπόν, σε ποιο ματς εκτός το περσινό 6-0 με την ΑΕΚ, θυμάστε την ομάδα του Βαλβέρδε να κέρδισε και να έπεισε κιόλας με την απόδοσή της; Άντε να βάλω και την νίκη πάλι επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ με εκείνο το γκολ του Γκαλέτι τη σεζόν 2008-09. Από κει και μετά, ισοπαλίες, ήττες και τίποτα άλλο από τον Ισπανό, ο οποίος χρειάζεται φροντιστήριο για το τι θα πει Ολυμπιακός και πόσο σημασία έχει να κερδίζει αυτή η ομάδα μεγάλα ματς απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους. Έτσι γίνεσαι πετυχημένος, έτσι κερδίζεις το σεβασμό του κόσμου, έτσι γράφεις ιστορία.
Το τελικό μου ταμείο θα το αφήσω για το τέλος της σεζόν, μιας και μου αρέσει να κρίνω εκ του αποτελέσματος, ωστόσο το +5 και η χθεσινή ήττα, δημιούργησαν ανεξίτηλα μαύρα σημάδια για την ποιότητα και την κλάση αυτού του προπονητή. Δεν με νοιάζει το αν θα πάρει το πρωτάθλημα ούτε το αν θα προκριθεί στην επόμενη φάση του Champions League, με νοιάζει μόνο να βλέπω τον Ολυμπιακό να μην αποτυγχάνει και να μην κάνει τις υπόλοιπες ομάδες να φαίνονται Μπαρτσελόνα επειδή τυγχάνει να έχει τον Βαλβέρδε προπονητή. Φέτος ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα. Για να δούμε αν μπορεί τώρα στα δύσκολα να δείξει ότι αξίζει γιατί μέχρι τώρα τολμώ να πω ότι τα βρήκε όλα ρόδινα. Απέναντι σε τελειωμένους αντιπάλους δεν κάνει επιτυχίες. Οι επιτυχίες έρχονται στα δύσκολα...
ΥΓ.: Αν πρέπει να χάσουμε το πρωτάθλημα για να μην στενοχωρήσουμε ή αποπάρουμε ένα τερματοφύλακα, τότε μάλλον κάποιο λάθος έχει γίνει σχετικά με την επιλογή των ανθρώπων που αποφασίζουν για αυτά. Δεν μπορεί ο Ολυμπιακός και οι φίλαθλοί του να στηρίζουν τερματοφύλακες οι οποίοι δεν είναι για αυτήν την ομάδα. Να πάνε στο καλό και οι δύο και να έρθουν κάποιοι άξιοι αυτής της θέσης πριν βουλιάξει το καράβι, ασχέτως αν χθες δεν έφταιγε μόνο ο Μέγιερι...
Επιμέλεια: Δημήτρης Μαρμαρινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου